Het gaat na mijn avonturen als adjudant van Prins Sander van carnavalsvereniging De Nölers uit Cuijk eigenlijk van een leien dakje. Het is inmiddels ruim anderhalve maand geleden dat ik tijdens het Herringschelle in Café-Tapperij Kansas mijn laatste biertje dronk en sindsdien gaat het, het…

Links in het plastic bakje zit nog een klodder mayonaise. Het laatste, halve frietje dat ik nog mijn hand heb heeft al wat saus te pakken, maar ik kom snel tot de conclusie dat dat niet genoeg is. Dat bakje móet leeg. Ik schraap door…

De muziek is nog aan, maar het is een aflopende zaak. Rondom ons heen wordt het zwembadcafé waar we zojuist het finishen van de Appenninica MTB Stage race uitgebreid, herstel, zéér uitgebreid hebben gevierd, opgeruimd. Een Belgische deelnemer – hij heeft zich het laatste uur…

De streep. Waar ligt die verdomde streep toch? Hier, ergens op deze berg, dat is zeker. Teamgenoot Joep geeft tijdens deze laatste etappe van de Bike Transalp alles. Voor een podiumplek, denken we. Liggen we derde, of hebben we ons misrekend en is het toch…

In mijn vorige blog over de BeMC sprak ik over mijn wens om een keer in een leiderstrui van een meerdaagse marathon te rijden. En dat de keuze voor een master-licentie die kansen daarop sterk vergroot. Mijn poging om die missie te laten slagen gaat…

Veel ‘recreatieve’ fietsers zijn er goed in, vaak zelfs beter dan zelf de pedalen rond laten gaan. Op de bank liggen, kijken naar hoe de beste wielrenners ter wereld de degens met elkaar kruisen in bijvoorbeeld Parijs-Roubaix of de Ronde van Italië. Met grote ogen…

In de coronaperiode lag ook het wedstrijdmountainbiken onder druk. Zeker in het tweede deel van vorig jaar kon er nog wel gekoerst worden, maar veel organisatoren moesten hun evenement één, of zelfs twee keer afblazen. Ook Koenraad Vanschoren, voorman van de Ekopak BeMC, ontkwam er…

Ik kijk naar buiten recht in de boze blik van een dame op leeftijd. Door met haar wijsvinger een draaiende beweging te maken, sommeert ze me naar buiten te komen. En gauw ook, maak ik op uit haar rechtervoet, die dwingend op de grond tikt….

Het was denk ik in 2005 toen ik, net als veel andere Nederlanders, mijn marathonseizoen begon met de Kellerwald Bikemarathon. Het was in de periode dat ik beide kanten van de bar van Café Boom in Cuijk regelmatig bemande en de vrijdag voor de start…

Was dat nu al het bordje van de laatste kilometer? Ja, daar zie ik het laatste hupje naar het ydillische kerkje waar deze klimtijdrit finisht. De enige plek waar wat publiek staat aan te moedigen. Voordat ik daar volle bak en met wat theater doorheen…

Voor me zie ik een uitgestrekt strand met het veld versprokkeld in kleine groepjes, waarvan de meeste steeds kleiner worden. Het eerste peloton, of wat daar dan ook van over is, lijkt al uit het zicht. Mijn hoop is gevestigd op een groot lichaam in…

Het geluid is oorverdovend. Mijn ouders en de knotsgekke supporters van teamgenoot Bart gaan helemaal uit hun dak als ik mezelf in het wiel van wegprof Kevin van Melsen dit korte, maar stevige klimmetje bij Cadier en Keer aan het opwerken ben. Ik lig tijdens dit…