Als een race Ramses Bekkenk (bijna) klein krijgt, dan is het een échte zware. Samen met zijn teamgenoot van KMC-Fruit to Go Bram Rood – die hem er volgens Bekkenk doorheen sleepte – won hij  vrijdag de Offroad Finnmark: een wedstrijd van 700 kilometer lang!

Dinsdagavond vertrok het Nederlandse tweetal om zes uur vanuit Alta. Op vrijdagmiddag om vier uur zat voor beide KMC-Fruit to Go bikers hun missie erop en kwamen ze totaal uitgeput weer aan in Alta.  Tijdens de wedstrijd gebruikten ze beide verplichte stops van vier en een half uur in Kautokeino en Karasjok om uitgebreid te eten en te slapen. Ook bij de overige stops namen de mannen meer tijd dan de verplichte vijf minuten. Door de regenval vooraf en tijdens de race was deze uitgave namelijk één van de zwaarsten en eigenlijk liep het parkoers bijna nergens. Op het punt van breken kwamen de mannen dan ook aan in Soussjavri. Een warm gestookte sauna en rendiersoep hielp ze er echter weer bovenop en na een half uur vertrokken ze weer in de nacht op weg naar Karasjok.

‘Het was ontzettend zwaar en omdat het parkoers bijna nergens liep maakte dat het mentaal ook erg zwaar. Normaal is een snelle afdaling of een pad dat loopt de afwisseling die je nodig hebt na stukken lopen, ploeteren en harken.’, aldus Bekkenk, die ook al eens winnaar werd van een 361 kilometer lange race in Zuid Afrika.

Rood vervolgt: ‘Daarnaast krijg iedereen ook met fysieke ongemakken te maken. Ramses bleef met zijn voet tussen stenen hangen in een rivier met een kneuzing tot gevolg en ik stootte mijn knie waarvan ik veel last had. We zijn denk ik nog nooit zo blij geweest om de finish boog te zien na een wedstrijd. Dat zegt toch wel wat want intussen hebben we er allebei al aardig wat gereden.’, aldus Rood.

In een kort interview na de koers keek Bekkenk nog verder terug. “Het was bizar zwaar. Over een stuk van nog geen vijftig kilometer hebben we bijna zes uur gedaan. Zo veel water op het parcours, soms liepen we tot onze middel in een rivier. Tijdens de wedstrijd was het echt niet leuk meer en twijfelde ik over stoppen, maar Bram bleef er maar op hameren om de finishen.”