NOORBEEK – De kans dat iemand hem dit nog ooit na gaat doen, die is wel heel erg klein. Het dozijn van Michiel van der Heijden is vol. Zondag prolongeerde de mountainbiker uit Drunen (22) in het Limburgse Noorbeek zijn Nederlandse titel bij de elites, door Niels Wubben (Telenet-Fidea) en Hans Becking (Betch.nl-Superior) voor te blijven. Het was voor de twaalfde keer in twaalf jaar dat Van der Heijden Nederlands kampioen werd in zijn categorie. Het rijtje dat na zijn winst van vorig jaar in Groesbeek al volledig volmaakt was, is door de Brabander verlengd en absurder gemaakt.

“Haha, hoe lang ik hier nog van plan ben mee door te gaan, dat weet ik niet”, lacht Van der Heijden de ochtend na het behalen van zijn titel. “Maar dat ik nu weer gewonnen heb, dat voelt natuurlijk fantastisch. Dat ik mijn trui bij de elites heb kunnen verdedigen dat is erg lekker en dat maakt voor mij het rijtje van twaalf titels nog specialer.”

vanderheijenwubbenbeckingnoorbeekmpl
Wubben, Van der Heijden en Becking. Foto: MPL-Specialized

Vorig jaar jaar werd Van der Heijden redelijk verrassend kampioen;  hij deed als belofterenner voor het eerst mee bij de elites én het NK was met een grote kopgroep tot diep in de slotfase erg spannend. Dit jaar stond de coureur van Giant met een ander gevoel aan de start. “In Groesbeek had ik het al mooi gevonden als ik op het podium was geëindigd. Nu stond ik echt aan de start om te winnen. En ik wist vooraf ook dat ik een goede kans maakte.”

Dat had niet alleen te maken met het sterke seizoen dat hij tot nu toe achter de rug heeft (onder andere een U23-wereldbekerzege), maar ook door het parcours in Noorbeek, dat door de regen erg technisch was geworden. “Het is een mooi rondje. Zaterdag had ik verkend en toen was het al redelijk modderig door de regen die was gevallen. Toen dacht ik al van: hier kan ik met mijn techniek wel wat tijd winnen. Toen het voor onze wedstrijd op zondagmiddag alleen nog maar meer ging regenen, wist ik helemaal dat ik een goede kans zou maken.”

beemervanderheijdennoorbeekmpl
Van der Heijden en Beemer. Foto: MPL-Specialized

Van der Heijden paste voor de koers zijn bandenkeuze aan (hij koos voor Schwalbe Rocket Ron 2.1). Tijdens de wedstrijd kwam hij in eerste instantie op kop te rijden met Frank Beemer (MPL-Specialized) en Becking. “Frank en ik bleven alleen over en toen hij na iets meer dan twee rondes een foutje maakte en onderuit ging, kwam ik alleen te zitten. Ik had een gaatje van ongeveer twintig seconden en ondanks dat ik nog bijna zeven rondes moest rijden, besloot ik alleen verder te gaan.”

Dat pakte goed uit voor de Giant-coureur. “Eerst werd ik nog belaagd door Rudi van Houts. Niels Wubben is als veldrijder natuurlijk ook gewend om in zulke modderige omstandigheden te rijden en hij kwam op d’n duur sterk opzetten. Toen had het gat kleiner werd ben ik ook weer wat gaan versnellen, maar ik heb alles gecontroleerd gedaan. Conditioneel is het gevaar groot dat je je snel opblaast, technisch gezien was een foutje ook zo gemaakt. Het was na een paar rondes zoeken naar grip en de juiste sporen. Ik heb amper fouten gemaakt en dat heeft een groot aandeel in mijn titel gehad”, zei Van der Heijden, die pas in de laatste halve ronde aan de Nederlandse titel durfde te denken.

Een vergelijking maken tussen al zijn twaalf NK-titels is onmogelijk. Maar een ding is zeker: zijn tweede titel bij de elites is significant anders dan zijn eerste, en dat is niet alleen vanwege het gevoel dat hij vooraf had. “Vorig jaar was het een totaal andere koers, met een grote kopgroep. Ik had bij wijze van spreken net zo goed achtste kunnen worden. Nu was het een lange solo. Dat laatste maakt het voor mij wel extra mooi.”

Zijn tweede titel bij de elites bevestigt ook wat de UCI-wereldranglijst al een tijdje aangeeft: Van der Heijden is op dit moment ook echt de beste mountainbiker van Nederland, al zal hij dat zelf niet zo expliciet zeggen, zeker niet omdat vaandeldrager Rudi van Houts dit seizoen veel blessureleed heeft gehad. “Laat ik het zo zeggen: ik heb ten opzichte van exact een jaar geleden stappen vooruit gemaakt en dat is het belangrijkste. Volgend jaar rij ik in de wereldbeker ook de elites en ik ben er van overtuigd dat ik dan in mijn rood-wit-blauwe trui mooie dingen kan laten zien.”

Maar eerst wacht voor hem nog zijn laatste missie als belofte: de wereldtitelstrijd in het Noorse Hafjell, dat voorafgegaan wordt door wereldbekerwedstrijden in Canada, Verenigde Staten en Frankrijk.  “Vorig jaar pakte ik brons op het WK, het jaar daarvoor zilver. Het zou heel mooi zijn als ik de ontbrekende medaille daar aan toe kan voegen.”