In de wielersport zijn er talloze voorbeelden van renners die nét voor de streep worden teruggepakt. Denk aan Tony Martin in de zesde etappe van de Vuelta van 2013. Mij overkwam afgelopen zaterdag iets vergelijkbaars tijdens de Ronde van Rijssen. Na een solo van ongeveer vier ronden (8 kilometer) werd ik op 20 meter van de streep gepasseerd door twee renners. Mooi klote.

Kleine kanttekening: het ging hierbij niet om de zege. Ik werd elfde, in plaats van negende.

Maar dan nog is het is natuurlijk niet leuk om in het zicht van de haven te stranden. Elfde worden in een sportklasseveld van ongeveer veertig coureurs, is echter niet zo’n hele prestatie. Ondanks dat én mijn mislukte vluchtpoging hield ik toch een bijzonder lekker gevoel over aan deze wegkoers door de straten van het Overijsselse dorp. Ik wilde dit weekend per se een koersje rijden (als training), dit was vanwege werk de enige optie en het bleek de juiste keuze. Het mooie: er zat een klein klimmetje in en dat ligt me meestal wel. Het was echter ook een onvervalst criterium (14 bochten op 2 kilometer) en eigenlijk had ik me voorgenomen dat nooit meer te doen.

Nu regende het echter flink zaterdag en in het kleine aantal wegkoersjes dat ik de laatste jaren reed heb ik geleerd dat dat wielrenners (vooral die in de sportklasse) dan automatisch in standje heel voorzichtig gaan. Oftewel: ze gaan bochten heel erg langzaam nemen en dat gegeven stond me wel aan. Nadat ik in de eerste ronde verschillende concurrenten binnendoor en buitenom had ingehaald, werd het parcours in no-time volledig droog. Daarmee kwam ik in de problemen. De wegjeanetten om me heen schakelden hun angstmodus volledig uit en joegen vervolgens 18 rondes lang op volle snelheid elke bocht door.

Om een lang verhaal vol smoezen over putdeksels, kuilen, klinkers, parkeerplaatsen met opstaande randjes en over de grond schurende pedalen kort te maken: ik moest na elke bocht een meter of twee (in het goede geval) danwel  vier (in het slechte geval) dichtrijden. Daardoor miste ik de eerste slag (kopgroep van vijf) en ook de tweede (achtervolgende groep van drie). Vooral bij die laatste groep had ik bij moeten zitten. Want hoewel ik na elk bochtje gaten moest dichtrijden, merkte ik wel dat ik bij de betere coureurs van het achtervolgende peloton hoorde. Nadat de kopgroep weg was, lukte het me ondanks mijn beperkte bochtensnelheid redelijk makkelijk voorin mee te blijven rijden. Samen met drie concurrenten die uiteindelijk de achtervolging inzette reed ik veel op kop (scheelt gaten dichtrijden) maar toen ze ervandoor sprongen zat ik net even achterin.

fotoprijzengeld
Prijzengeld is prijzengeld!

Ik kreeg namelijk weer eens last van steken in mijn zij. Door twee rondes rust te pakken, een paar slokken te drinken en een paar keer de rug te rechten verdween het gelukkig. Met nog vijf ronden te gaan besloot ik weer naar voren te rijden en op het klimmetje naar de finish (200 meter lang, misschien 8 hoogtemeters) maar eens aan de boom te schudden. Hoewel ik me een paar seconden Philippe Gilbert op de Cauberg waande, kwam ik niet weg. Toen het een rondje later op dezelfde plek stil viel, waagde ik poging twee en toen ik in de eerstvolgende bocht omkeek zag ik niemand meer.

Aj. Alleen weg. Wat doe je dan, met nog vier ronden te gaan? Ik besloot maar door te rijden. De dood of de gladiolen. En ondanks dat het pijn aan mijn poten deed, werd het een klein kwartier lang genieten. Ik kreeg de jonge mennekes langs de kant aan mijn zijde (“Kom op, je haalt het”), de speaker begon er in te geloven (“Van Loon gaat hier top tien rijden”) en ik zelf ook toen ik de woorden ‘meer dan tien seconden’ ergens opving.

Ik ging de laatste bocht nog voor het peloton in. Hield de deur dicht. Probeerde nog een keer te versnellen. Helaas. Ondanks dat de laatste ronde bijna m’n snelste was, kwamen ze me nog net voorbij.

Maar, ik kon na afloop wel vijf euro prijzengeld ophalen. Het eerste van dit jaar! Het mooiste ‘cadeautje’ haalde ik een uurtje later echter op bij Bikesight.nl-partner Peerkesbikeshop.com. Daar kreeg ik een carbon wielsetje mee van 9thwave, om eens uitgebreid te testen. Afgaande op mijn zeer positieve ervaringen met de wielen van dit merk in mijn mountainbike, gaat dat helemaal goed komen. Misschien dat het me in mijn volgende wegkoers met deze lichte wielset wél gaat lukken om een bocht goed door te komen…

179475993
Het wielsetje van 9thwave.