Zwaan: ‘Als het in Egmond maar wel lukt’
EGMOND – De letterlijke woorden herhaalt hij niet. Maar Tibor Zwaan geeft het wel toe. Toen hij afgelopen zondag bij de Sram Beachrace in Noordwijk als vierde de streep was gepasseerd, moest hij echt even flink vloeken. Dat is ook wel te begrijpen: de 34-jarige mountainbiker uit Egmond was samen met winnaar Ramses Bekkenk op weg naar een zekere podiumplek, toen hij bij de strandopgang een klein stukje moest lopen en alsnog gepasseerd werd door Stefan Vreugdenhil en Bram Imming. “Als je zo dichtbij een podiumplek bent, dan is het ontzettend zuur als het net niet lukt”, zegt Zwaan twee dagen na de bewuste race.
Zwaan meldt zich pas dit seizoen structureel aan het front bij verschillende strandraces. De 52 kilometer lange wedstrijd in Noordwijk was er, als vaker dit seizoen, een met ups en downs voor de coureur van Fietsteam Derpbikers. Op de heenweg richting IJmuiden, met wind mee, moest hij zich een slag in de rondte werken om de aansluiting met de kop van de koers te vinden. “Ik stond in het derde vak”, blikt hij verder terug. “Het koste veel energie om naar voren te rijden. Pas net voor het keerpunt sloot ik met nog een paar andere bikers weer aan.”
Ondanks het jasje dat hij al had uitgedaan, kon Zwaan zich op de terugweg in het strijdgewoel mengen. “Er werd meerdere keren gedemarreerd. Ik zat zelf ook even weg, in mijn eentje. Maar met wind tegen wist ik dat onmogelijk was, toen heb ik me terug laten zakken.”
Op ongeveer vijf kilometer voor de streep zag Zwaan dat Bekkenk wegreed. Hij sprong er naar toe, Bekkenks teamgenoot Bram Rood liet een gaatje vallen, en de beslissende slag was geslagen. “Toen ik zag dat we een gat hadden, zei ik tegen Ramses dat we vol moesten gaan rijden. Dat hebben we gedaan. Het gekke was dat ik het gevoel had dat ik wat sterker was. Elke keer als Ramses op kop kwam, zakte het tempo iets. Maar misschien was dat ook wel slimmigheid en ervaring van hem. Net voor de strandopgang zat hij namelijk in mijn wiel en in het losse zand reed hij bij me weg.”
Zwaan dacht tweede te worden, maar het lukte hem net niet fietsend boven te komen. “Bram en Stefan zijn net iets lichter, en zij haalden het wel. Ze konden daarmee het gat dichten en me voorbij rijden. Echt heel erg balen. Je gaat dan toch nadenken: wat als ik gewoon in het eerste startvak had gestaan en wat krachten had kunnen sparen?”
Het is niet de eerste keer dit seizoen dat het Zwaan tegenzit of dat het net niet lukt. Op het NK cross-country in Groesbeek viel hij uit met een gebroken ketting, bij het NK Marathon in Eijsden liet hij zich in de eindsprint om het goud bij de Masters 30+ in de luren leggen door Leander Hamelink. “Dat scheelde helemaal niks”, vertelt Zwaan. “Ik heb nog niet zoveel ervaring in marathons. De volgende keer was ik 20 kilometer eerder gedemarreerd. Dan had ik denk ik gewonnen.”
Een week later reed hij lek tijdens Hoek van Holland-Den Helder. In november reed hij ook bij de Rabo Beach Challenge in in Scheveningenin het slot van de wedstrijd nog in de kopgroep. “Toen ben ik bij het eerste keerpunt nog gestopt bij Bram Rood, die was gevallen. Iedereen reed door, maar ik kon die jongen daar niet zo laten liggen. Daarna heb ik flink moeten inhalen.”
Zwaan maakt dit seizoen een flinke progressie door. Hij fietst pas vier jaar. “De eerste twee jaar een beetje recreatief”, zegt hij. “Dit seizoen heb ik het serieuzer aangepakt, met Cees Munster als trainer. Ik wilde wel eens weten wat er in het vat zit als ik er meer tijd en energie in steek. Tot nu gaat het echt heel erg goed.”
Zijn goede vorm van de laatste tijd geeft hem in ieder geval vertrouwen richting zijn hoofddoel van dit strandseizoen: Egmond-Pier-Egmond, zijn thuisrace. “Ik heb daar al een keer de businessrace gewonnen, maar ik wil daar deze keer echt heel graag op het podium eindigen in de gewone wedstrijd. Als het daar allemaal maar wel lukt. Dat zou echt fantastisch zijn. “
Hij lacht. “Dan rijd ik echt mijn eigen race en laat ik iedereen gewoon liggen.”