Liefhebber Boom: “Ik heb serieus naar dit NK toegeleefd”

Met Lars Boom kreeg het Nederlands kampioenschap marathon zondag een winnaar van een groot kaliber. De wegrenner van Lotto.nl-Jumbo deed de titelstrijd er niet zomaar even bij. “Ik heb er serieus naar toegeleefd en stond met ambities aan de start”, zegt hij dag na de epische editie van de 115 kilometer lange Bart Brentjens Challenge. “En zo’n kampioenschap winnen betekent ook echt wel wat voor me. Zeker omdat ik bij het mountainbiken nog nooit een titel had gepakt.”

In de aanloop naar het NK verkende Boom het parcours (met onder meer Bart Brentjens), vroeg hij streekgenoot Michiel van der Heijden om bandenadvies (en kreeg hij van hem een setje Maxxis-banden uit de Cape Epic) en verdiepte hij zich een klein beetje in de concurrentie. In het begin van de wedstrijd was het echter vooral zijn teamgenoot Bert-Jan Lindeman die de koers hard maakte.

“Ik vond het zelf niet erg dat zo’n slecht weer was, ik ben altijd goed in deze omstandigheden”, vertelt de 31-jarige Brabander. “Maar Bert-Jan (hij viel in De Voerstreek al uit) baalde er volgens mij wel van en hij greep elke kans dat hij door kon trekken aan om het tempo op te voeren. Zelf heb ik een keer goed aan de boom geschud, maar toen trapte wat op m’n adem en heb ik weer wat moeten herstellen.”

Boom reed in de Voerstreek echter wel meerdere afdalingen op kop en sloeg daar telkens een gaatje van een paar meter mee. Zo ontstond een kopgroep met de latere winnaar, zijn teamgenoot Bram Tankink, titelverdediger Jasper Ockeloen, topfavoriet Hans Becking, en de jonge specialist Robbert de Nijs. Lang bleef het vijftal niet samen. Bij het oversteken van een riviertje brak de groep.

Boom: “Jasper reed op kop en reed die hele rivier door. Ik ben ‘m maar gewoon gevolgd. We gingen tot over de assen in het water. Pas toen de klim begon zijn we er weer uit gegaan. Ik begreep dat Hans en Bram een ander pad namen. Daar reden we weg.”

Het drietal Boom, Ockeloen en De Nijs verstond elkaar snel. “Jasper kende ik”, zei Boom. “Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet wist wie Robbert was, al had ik wel zijn naam eens horen vallen. Maar hij reed echt ontzettend sterk. Vooral op de klimmetjes had ik het zwaar. Met hoge cadans en lage snelheid ben ik als wegrenner niet zo gewend. Maar ook als Robbert op de snellere stukken op kop reed, had ik maar amper de kans om te herstellen. Rijd hij ook vooraan mee in wereldbekers marathons? Ah, ja. Hij reed echt goed.”

Gezien Boom als enige van het drietal op een fully reed en hij dankzij Van der Heijden zeker was van zijn bandenkeuze bleef hij gedurende de wedstrijd de afdalingen met risico nemen om zo wat marge te creëren op zijn concurrentie. Richting de finish probeerde hij zijn vluchtgenoten een paar keer bergop (en zelfs op de laatste strook vals plat) te lossen, zonder resultaat. In de sprint maakte hij vervolgens goed gebruik van zijn ervaring op de weg. Hij bleef op die manier Ockeloen (zilver) en De Nijs (brons) voor.

“Het niveau in het mountainbiken is echt wel hoog”, zegt Boom. “Ik was niet zo goed als een maand geleden, maar ben nog echt wel goed in conditie. Het is ook zwaar, op een andere manier dan op de weg. Voor mij is dit ook echt een mountainbikeparcours. Veel op en af, best wel wat lastige afdalingen. Het is natuurlijk niet zo technisch als een World Cup cross-country, maar bergaf kon je zeker wat verschil maken. Ik weet ook niet wat normaal is in een marathon.”

Na het behalen van zijn titel is de kans groter geworden dat hij daar in de toekomst achter gaat komen. “De weg zal altijd prioriteit houden, ik hoop nog een jaar of vier-vijf professional te zijn. Maar Maarten Wijnants rijd om een langere periode tussen wegwedstrijden te overbruggen regelmatig een marathon op de mountainbike. Wie weet dat ik dat nu ook ga doen. Ik mountainbike heel graag, en het is lekker om zo nu en dan op een andere fiets te zitten. Wil ook deze winter wat meer strandraces gaan rijden.”

Uitslag NK Marathon 2017 Elite-mannen 
(voor een keer een top elf)