Het was een geluk bij een ongeluk: twintig meter nadat ook de remkracht in mijn voorrem abrupt verdween en ik ondanks hevig schrapen van mijn mooie S-works-schoentjes over de Kroatische steentjes steeds harder en harder ging, was er een bocht naar rechts. Daardoor kon ik mijn tot ongeleid projectiel getransformeerde fiets een walletje opsturen en voordat de bruine derrie ook van binnenuit dun door mijn broek liep veilig tot stilstand komen.
Een bochtje naar links had ongetwijfeld meer problemen opgeleverd, want er was toch wel iets van een afgrondje langs de singletrack-afdaling met uitzicht op zee. Geluk bij een ongeluk numero twee: ondanks de laaghangende bewolking en de ontelbare zandkorrels die me inmiddels in mijn ooghoeken hadden opgehoopt, kon ik de finishplaats zien liggen. Ik hoefde daardoor maar een minuut of vijf naar beneden te rennen en zowaar: in de tussentijd haalde niemand ons in.
Wie het bovenstaande heeft gelezen heeft al lang geconcludeerd dat de tweede etappe van de 4Islands een chaotische was. Regen, veel regen, maakte van de anders ongetwijfeld supergave paden met adembenemende uitzichten nu glibberige riviertjes in een mistige omgeving. Normaal gesproken omstandigheden waar Bart en ik aardig uit de voeten kunnen. Na het slagveld van de eerste paar beklimmingen en afdalingen kwamen we dan ook zonder al te veel problemen te rijden met de nummer 11 en 13 van gisteren, en zonder dat direct naar elkaar uit te spreken wisten we: ‘die gaan we pakken’.
Nou, daar kwam het niet van. Het geschuur van zand over remschijven waar ik me vanaf de eerste onverharde meters zorgen over aan het maken was gaf ons in twee delen de nekslag. Halverwege de 65 kilometer verloor ik ineens alle remkracht achter en doordat mijn voorrem in het vervolg overbelast werd gaf die in de laatste kilometers ook de geest. Ik hoef niet te vertellen dat we daardoor bakken met tijd verloren. Onze compagnons werden na een mooie opmars nog elfde, door de klimmetjes volle bak op te jagen hielden wij de schade beperkt tot plek 18. Desondanks een teleurstelling.
Een paar goede lessen geleerd en na onze geweldige start zijn we weer even met beide benen op de grond gezet. Maar: morgen is het tijd voor revanche!
