Project Elite/9thwave: Roc d’Ardenne, een (mentaal) technisch probleem

Opgeven is geen optie. Excuses tellen niet. Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd. En zo kan ik nog wel even doorgaan met een aantal clichés. Ze zijn allemaal misschien wel hartstikke waar en zelf ben ik ook geen fan van de handdoek voortijdig in de ring te gooien als het even tegenzit. Toch deed ik het afgelopen zaterdag tijdens de Roc d’Ardenne in mountainbikemekka Houffalize. De opgave in deze prestigieuze wedstrijd (onderdeel van de UCI Marathonseries) was de eerste grote tegenslag in Project Elite powered by 9thWave. Maar een paar dagen later denk ik nog steeds dat het de beste keuze was.

Ik kan namelijk nu een hele rits redenen (noem het excuses) waarom ik na dertig zeer modderige kilometers besloot over de weg terug naar de streep te rijden en daarmee mezelf nog vijftig kilometer ploeteren te besparen. Voor mijn gevoel was die beslissing echter niet het gevolg van het zoeken naar een excuus om op te geven, maar van een logische redenatie. Ik was dusdanig aan het klooien, dat het totaal geen zin had om door te rijden. Ik zou een matige uitslag rijden en met het oog op de volgende (belangrijke) wedstrijd – en daar komende de excuses – onnodig veel materiaal slopen, onnodig veel fysieke en mentale schade aanrichten, onnodig veel kostbare Sponser-sportvoeding naar binnen werken en vooral onnodig veel risico nemen.

Want waar ik in de eerste kilometers tot op zekere hoogte bevestigd kreeg dat het conditioneel nog steeds wel goed zit, was het technisch een absoluut drama. Hoewel ik er voor koos om vanwege de modder terug te vallen op een voorband waar ik in vergelijkbare omstandigheden een hele goede connectie mee heb opgebouwd (Specialized Fast Track) werd het na een degelijk begin een kilometerslange ongecontroleerde glibberpartij. Mijn voorwiel vocht een steeds hevig wordende strijd uit met het slechte spoor, waarbij de laatste meer en meer de overhand kreeg. Dieptepunt was een klim van amper drie procent waar ik ondanks de lage snelheid één keer onderuit ging, twee keer overdwars stond en drie passerende concurrenten bijna het prikkeldraad inreed.

De definitieve beslissing te stoppen met dit soms lachwekkende gepruts (gelukkig reden er niet veel bekende renners in de buurt) nam ik een paar kilometer later in een steile afdaling over gladde stenen die best wel wat weghad van een waterval. Ik ging in vergelijking tot de voorgaande glibberdownhills verrassend gecontroleerd naar beneden, maar de gedachte aan een vergelijkbare passage met meer drek, meer kilometers in de benen en armen en minder jus op de remblokken bleken de druppel om op de toermodus over te stappen.

Na in de eerstvolgende beklimming er nog even wat frustratie uit te hebben getrapt kon ik bij de tweede verzorging de wedstrijd definitief verlaten. Een voortijdig einde van een zeer mooie wedstrijd over een prachtig parcours, die voor mij ook nog eens met een leuke mijlpaal begon. Door de in Portugal behaalde UCI-punten mocht ik bij de kleppers in het startvak en werd ik zelfs met naam opgeroepen. Het leverde me een degelijke start op, maar als snel begon ik te jojoën: bergop haalde ik mensen in, bergaf passeerden ze mij weer. Na het missen van een bordje en een stukje terug bergop lopen was ook het laatste stukje concentratie weg. Technisch ging het van kwaad tot erger (vertrouwen is alles), klimmend verdween de motivatie om aan te pikken als sneeuw voor de zon.

Op de terugweg naar Houffalize had ik wat tijd voor zelfreflectie. Na de Hel van Groesbeek voerde ik binnen de beschikbare tijd – waarin geen plaats was voor wedstrijden – het trainingsprogramma van coach Guido Vroemen perfect uit. Hoewel ik eerder aankondigde het anders te gaan doen, schoot het trainen op techniek er helemaal bij in. Wil ik (zeker in natte omstandigheden) mee met de mannen die ik conditioneel inmiddels aardig bij kan houden, dan zal ook dat een vast onderdeel van mijn trainingen moeten worden. Zeker als ik ook heelhuids het wereldbekerparcours van Albstadt over wil komen.

Daarnaast was er een ander belangrijk leermoment: mijn focus. Ik maakte de Roc d’Ardenne onderdeel van een kleine vakantie met mijn nieuwe aanwinst. Een Combi-Camp vouwwagen (nostalgie!) die de komende tijd hopelijk vaak gaat dienen als Bikesight.nl-wedstrijdhotel. Ondanks het slechte (koude) weer beviel het ‘campinglife’ me zo goed, dat ik haast vergat dat ik ook nog moest koersen. Een half uur voor de start was er van concentratie nog geen sprake. Door de beslissing om toch nog wat warm te rijden, miste ik zelfs bijna de startopstelling. Pas tijdens het warmrijden realiseerde ik met dat ik nog geen wedstrijdplan had. In de daaropvolgende minuten kwam ik niet verder dan: ‘zo rustig mogelijk beginnen en dan zie ik wel’.  Anders gezegd: ik dacht veel te makkelijk over deze wedstrijd, die door de vele regenval en lage temperaturen veranderde in een loodzware beproeving op een zeer uitdagend parcours. Dat doe je er niet zomaar even bij, zeker niet met zo’n startveld. Als je goed wilt presteren tussen de toppers, dan zijn de kleinste details belangrijk.

Gelukkig krijg ik snel een herkansing. Deze week vliegen trainingsmaat Bart en ik voor de tweede keer in anderhalve maand naar Portugal. In Meda staan we aan de start van een andere wedstrijd in de UCI Marathonseries. Voor Bart (ook hij finishte niet in Houffa) zal het vooral een poging worden om zich via een plek bij de beste twintig te plaatsen voor het WK. Voordat de volledige startlijst online stond én ik in Houffa met beide benen op de grond werd gezet, had ik die optie ook in mijn achterhoofd. Nu weet ik dat dat een onrealistisch doel is en ga ik vooral voor een optimale, geconcentreerde, technisch zo soepel mogelijke race met een vooropgesteld plan. Er is alleen een groot nadeel.

Laat het nu dit weekend ook daar heel veel gaan regenen…

Met mijn combinatie lukte het me wel om de juiste sporen in de modder te vinden. Met mijn #mtb niet, tijdens een zeer modderige Roc d’Ardenne. Om na een mentale tik de rest van het lichaam en materiaal wel heel te houden na 35 kilometer afgedraaid… #faal #welverstandig #modder #glibberen #uci #marathonseries #volgendeweekweer #mountainbike #houffalize #combicamp #campinglife #outsideisfree

Een foto die is geplaatst door De redactie van Bikesight.nl (@bikesight) op 30 Apr 2016 om 9:26 PDT