RODEN – De overwinningsbiertjes kwamen extra hard aan, maar ze smaakten goed én hij had ze meer dan verdiend. Onno Reijnhout schreef vandaag geschiedenis door de eerste editie van de 200 kilometer lange Drenthe200 op zijn naam te schrijven. De coureur van Belga-Fietsen deed dat na een solo van liefst 150 kilometer in loodzware omstandigheden.
“Ik heb ooit in Steenwijk een elitewedstrijd gewonnen”, zei Reijnhout. “Maar dit is wel de mooiste overwinning uit mijn carrière. Het parcours liep op twee kilometer van mijn huis, de streep lag op een kwartiertje rijden. De eerste editie van zo’n lange, zware race in je achtertuin winnen, dat is wel bijzonder.”
Reijnhout raffelde de 200 kilometer af in 7 uur en 55 minuten. Hij bleef daarmee wegprof Marc de Maar tien minuten voor, marathonspecialist Ramses Bekkenk passeerde de streep in Roden op 19 minuten achterstand als derde. Zij waren de drie besten van een veld van bijna vierhonderd renners, die ‘s ochtends voor zonsopgang van start gingen. Reijnhout sloeg zijn slag in het donker, toen zich een kopgroep van ongeveer zes renners had gevormd. “Na 50 kilometer reden we op de mountainbikeroute van Gieten. Die is aardig technisch, zeker in het donker. Ik had die route echter vorige week nog verkend, ook in het donker. Ik ben daarom op kop gaan rijden. Niet zozeer om een grote voorsprong te pakken, maar om te kijken of ik wat marge kon pakken voor de verzorging.”
Tot zijn grote verbazing reed Reijnhout meteen weg bij zijn concurrenten. “Ik kwam alleen te zitten en hoorde dat ik 3 minuten voorsprong had. Ik wist niet goed wat te doen, dus ben op een degelijk tempo doorgereden, in de veronderstelling dat ik zou worden teruggepakt. De voorsprong werd echter alleen maar groter. Ramses reed op een crosser, dus die had op de bochtige stukken problemen en hij moest later ook nog zijn remblokken wisselen, daardoor kwam Marc ook alleen te zitten. Na honderd kilometer begon ik erin te geloven dat ik kon winnen.”
Maar dat is altijd nog makkelijker gezegd dan gedaan. Reijnhout: “Het parcours was een aaneenschakeling van technische stukken, niet al te gek en te lang, stukken heide, goed lopende paden, maar ook heel veel zuigende paden langs sloten enzo. De omstandigheden waren zwaar, het was modderig. Ik moest mezelf blijven pushen om snelheid te houden. In de slotfase kregen we nog een lang recht stuk met wind schuin tegen. Toen heb ik nog even alles uit de kast gehaald, toen ik dat gehad had wist ik dat de zege binnen was.”
Een zege die smaakt naar meer. “Ik heb hier specifiek naar toegewerkt, maar na jarenlang een elite-licentie te hebben gehad, ga ik het mountainbiken wel iets opbouwen. Maar dit soort evenementen vind ik prachtig. Ik doe komend jaar ook mee aan de Merida Dutch Cross Country (lange race van het noorden naar het zuiden van Nederland, red.).”
In dezelfde race werd ook het officieuze NK Fatbike verreden. Daar ging Jos Harms met de zege aan de haal. Hij rekende af met Gerard de Bruijn en Jos Engelen. De Drenthe200 werd bij de vrouwen een prooi voor Judith Visser, voor Corazon Tinklenberg en Diana Boeser.